De meest voorkomende vorm van haaruitval is Alopecia androgenetica (oftewel erfelijk bepaalde kaalheid). De erfelijke vorm van haarverlies komt dus vooral voor bij mannen. Ongeveer de helft van alle mannen krijgt met kaalheid op den duur te maken. In lichtere vorm heeft ook 10 tot 20% van de vrouwen er last van. Genetische factoren zijn veelal de oorzaken van haaruitval, zoals overgevoeligheid van haren voor het mannelijk hormoon dihydrotestosteron (DHT). Bij mannen begint kaalheid bij de haarlijn, inhammen of boven op de kruin. Andere mannen, bij wie uitval reeds op jonge leeftijd is begonnen verliezen al het haar boven op het hoofd. Aan de zijkanten en de achterkant van het hoofd blijft het haar behouden. Bij vrouwen begint haarverlies boven op het hoofd. Meestal gaat het meer om dunner worden van het haar dan om lokaal ernstig haarverlies. De haarlijn verandert daarbij meestal niet. Haaruitval bij vrouwen wordt ook wel ‘vrouwelijke kaalheid’ genoemd.

In plaats van alopecia androgenetica kunnen vrouwen ook ' kaalheid volgens het vrouwelijk patroon ' hebben. Bij mannen zien we haaruitval op specifieke locaties zoals bij de haarlijn, inhammen en/of kruin. Vrouwelijke kaalheid kenmerkt zich juist door diffuse haaruitval over de gehele bovenkant van het hoofd. Hierbij blijft de haarlijn of haargrens vaak nog duidelijk intact. Omdat haaruitval vrouwen vaak treft voor en na de puberteit (met name tijdens de menopauze), kan de oorzaak liggen bij hormonale veranderingen. Toch is de oorzaak wat complexer en is dit type haarverlies afhankelijk van meerdere factoren.

Een minder bekende type haaruitval is Alopecia areata. Hierbij treedt er plotselinge haaruitval op met ronde, regelmatige, kale plekken op het hoofd. Waarschijnlijk is de oorzaak een auto-immuun ziekte, waarbij de eigen afweer van het lichaam overmatig de haarzakjes aanvalt. Dit betreft meestal het hoofdhaar of het baardhaar. Het komt zelden voor dat al het lichaamshaar uitvalt, een aandoening die alopecia universalis wordt genoemd. Alopecia areata daarentegen komt bij zowel mannen als vrouwen voor. En kan op elke leeftijd, ontstaan maar het meest komt het bij kinderen en jongvolwassenen voor. Alopecia areata is niet altijd het gevolg van een ziekte, hoewel soms een schildklieraandoening voorkomt. Het haar groeit meestal weer spontaan binnen enkele maanden tot na een jaar aan, maar bij enkele patiënten met ernstige haaruitval is de kans daarop vrij klein. 

De oorzaken van haaruitval zijn soms te herleiden tot fysieke of psychologische belasting (Alopecia diffusa). Plots gewichtsverlies door overmatig diëten, ernstige ziekten of een operatie kunnen eveneens haarverlies veroorzaken. Diffuse kaalheid kan ook worden veroorzaakt door sommige geneesmiddelen, zoals voor chemotherapeutie, bloeddrukverlagende geneesmiddelen, lithium, orale anticonceptie-pillen, vitamine A en retinoïden. Alopecia diffusa is soms het gevolg van een onvoldoende werkende schildklier of hypofyse en het treedt vaker op na de zwangerschap. Het haar kan kort na het ontstaan van een bepaalde ziekte of andere aandoening of pas maanden later uitvallen. Haaruitval is gewoonlijk tijdelijk van aard en het haar groeit meestal weer aan.

Dit ietwat zeldzame type haaruitval komt vooral voor bij vrouwen. Het ontstaat door een te hoge trekkracht of spanning op de haarwortels. Denk hierbij aan het langdurig dragen van een te strakke paardenstaart; dreadlocks; ingevlochten haren en verkeerde extensions. Het gebied dat aangedaan is wordt dunner behaard of kalend en dit kan van permanente aard zijn. Het is meestal zichtbaar langs de haarlijn, boven de oren en achterop ter hoogte van de nek. 

Deze vorm van kaalheid ontstaat met name door littekenvorming op de hoofdhuid. Omdat op het littekenweefsel geen haargroei is.
Er zijn verschillende redenen waarom littekenvorming kan voorkomen. Meest bekende voorbeelden zijn verbranding, verwonding door een ongeluk of door een cosmetische operatie. Minder vaak ontstaat het na een infectie, schimmelvorming; aangeboren afwijkingen of door eigen afweer vanuit het lichaam zelf (Frontale fibroserende alopecia). 

Hierbij ontstaat er dunner wordend haar of plaatselijke kaalheid met name ter hoogte van voorste haarlijn. Deze aandoening komt vrijwel alleen voor bij vrouwen na de menopauze. 

Ernstige acute stress maar vooral langdurige chronische stress kan leiden tot haaruitval. Haaruitval door stress kan voorkomen bij zowel mannen als vrouwen en is een vorm van zogenaamd telogeen effluvium.  Haaruitval door stress kenmerkt zich meestal doordat er plotseling grote hoeveelheden haren uitvallen, u geen last heeft van jeuk of pijn aan de hoofdhuid en uw haar onverklaarbaar dunner wordt. Het haargroeiproces wordt door overmatige aanmaak van stresshormonen verstoord. Haren komen hierdoor sneller in de telogene fase van het haargroeiproces. Dit is de laatste fase van het proces, waarbij uw haar uitvalt.

Stress als oorzaak van haaruitval is meestal van voorbijgaande aard. Soms is het langdurig en houdt het maanden lang aan. Het is dan ook belangrijk om de eventuele om de oorzaak van het haarverlies door een (huis)arts; dermatoloog of tricholoog vast te laten stellen.

Veel voorkomende oorzaken van tijdelijk telogeen effluvium zijn onder andere:

Zwangerschap; een crash dieet; langdurige ernstige infecties ; een chronische ziekte ; operatie; kanker; specifieke medicijnen etc.

Hormonale geneesmiddelen (zoals de anticonceptiepil) kunnen bijdragen aan haaruitval, evenals steroïden, specifieke chemotherapieën en geneesmiddelen voor hoge bloeddruk, suikerziekte, hartaandoeningen en acne.

Haaruitval bij mannen en vrouwen komt het meest voor op basis van erfelijke kaalheid of telogeen effluvium. Soms is ernstig haarverlies een aanwijzing voor een andere ziekte (onderliggende ziekte). Wanneer de oorzaak van haaruitval of de specifieke ziekte is opgespoord, kan een behandeling worden gestart. Zijn de haarzakjes daarbij niet verdwenen, dan kan er weer haar groeien op de hoofdhuid. Bij haaruitval veroorzaakt door ernstige stress, groeit het haar meestal vanzelf weer aan - ook al is dat niet altijd weer over het hele hoofd. Ga om vast te stellen om welke vorm van haaruitval het gaat, naar de huisarts of dermatoloog. Hij/zij kan dit meestal op basis van onderzoek en uw verhaal de nodige diagnose vaststellen. Een aantal dermatologen heeft zich gespecialiseerd in haaruitval, vooral in privéklinieken. Er bestaan bewezen medicijnen voor de behandeling van haaruitval, zoals Minoxidil en Finasteride. 

Heeft u last van ernstige haaruitval? Bent u momenteel op zoek naar een medische behandeling of een langdurige oplossing voor uw kaalheid door middel van een haartransplantatie? Neem dan vrijblijvend contact met ons op.

Vraag een vrijblijvend consult aan